Ik ben bang
Ik verman me
Spreek mezelf streng toe
Veroordeel mezelf en de angst
Verplicht mezelf de angst ver weg te duwen
Ze te negeren, te minimaliseren, te rationaliseren
Ik pantser mezelf en doe dapper verder
Ik ben bang
Ik ben er voor mezelf
Omarm mezelf en de angst
Spreek mezelf zacht toe
Houd mezelf vast
Geruststellend
Veiligheid en warmte gevend.
Ik adem eens diep
Voel en erken
Geef mezelf tijd om tot rust te komen
En kan dan terug verder
Wat een wereld van verschil !!!
Voor dit tekstje werd ik recent geïnspireerd door een cliënte.
Lees hier hoe.
“Je mag lief zijn voor jezelf.”
Het is een visie die ik best wel vaak meegeef aan mensen.
Kleine woorden, een op het eerste gezicht banaal zinnetje.
Met soms een giga groot effect !
En nu denk ik aan een specifieke dame.
Een dame met een specifieke angst tgv trauma. Een angst die elke dag verschillende keren getriggerd wordt door de context van mevrouw.
Een angst waarvoor ze zichzelf al jaren vermant, vindt dat ze maar sterker moet zijn, dat het nu al zo lang geleden is, dat ze niet zo “zwak” moet doen,…
Tot ik dus dit ene zinnetje laat vallen.
“Je mag lief zijn voor jezelf.”
Een zinnetje dat binnenkomt en ter harte genomen wordt door mevrouw.
Ze neemt het mee naar huis en gaat aan de slag, oefent met vallen en opstaan in lief zijn voor zichzelf.
Ontdekt dat dit wel fijn is.
Elke keer ze nu bang is, is ze lief voor zichzelf. Raakt ze zichzelf ondersteunend en geruststellend aan. Een hand op de arm, een aanwezig gebaar naar zichzelf,… Ademt ze eens diep in en uit. Neemt ze even de tijd. Vertelt ze zichzelf “ het is ok”. Veroordeelt ze de angst en zichzelf niet meer.
En guess what ?
Mevrouw komt een tijdje later terug voor een volgende sessie en vertelt dat ze minder vaak bang is. Iets in haar systeem lijkt te verschuiven, staat nu een helende beweging toe !
En eigenlijk is dit niet vreemd.
Als we angstig zijn, voelt ons systeem zich niet veilig, het voelt zich in gevaar. Ook al beweert ons hoofd dan vaak dat het niets is, op zenuwstelsel niveau zijn we geactiveerd en niet meer in de veilige modus.
Als we dan lief zijn voor onszelf, onszelf ondersteunen en geruststellen, geven we een signaal van veiligheid naar onszelf. Waardoor de balans tussen signalen van veiligheid – signalen van gevaar ( in een veilige situatie ! ) terug kan overhellen naar de “voldoende signalen van veiligheid kant”.
En we terug toegang krijgen tot onze veilige modus, terug kunnen ontspannen en ons veilig voelen.
En ik besef dat angst een complex iets is en dit maar een deeltje van het verhaal. Maar zeg nu zelf: lief zijn voor onszelf, ondersteunend aanwezig zijn bij onszelf kunnen we elk moment kiezen, het kost ons niets buiten wat bewustzijn en in het begin misschien wat moeite.
En jij ? Ben jij al lief voor jezelf ?
Comments